Słomianość versus kreatywność.

Słomianość? Słomianowatość? Słomość? 

Jak nazwać poprawnie ten stan, w którym obecnie się znajduję? O konsultację u Pana Miodka się prosi... no prosi się jak nic!

Stan słomiany zwany również słomianym wdowieństwem, czyli chwilowe rozdzielenie z życiowym partnerem, to według niektórych moich Czytelniczek czas rozbudzenia kreatywności. Zastanawiające.. Czy to oznacza, że codzienny kontakt z partnerem zabija naszą kreatywność? Czy to może ta tęsknota, którą podczas rozłąki odczuwamy zmusza nas do wyjścia w procesie tworzenia poza ramy, do których przywykliśmy? Wiadome jest, że jak Go nie ma, to się nudzę ciutkę bardziej niż normalnie, i staram się upływ czasu nieco przyspieszyć najchętniej jakimś interesującym zajęciem, bo jak ręce pracują, oczy odnotowują niezaprzeczalny progres, to i zegarek nagle przyspiesza. Czy oznacza to jednak, że jak się nie nudzę, to nie jestem kreatywna? Albo, że jak On jest blisko, to pomysły mam kiepskie? 

Jak to z Wami jest? Obecność ukochanej osoby bardziej pomaga, inspiruje, wspiera i motywuje do kreatywnego działania, czy raczej najlepsze pomysły na jakie wpadacie zdarzają Wam się podczas rozłąki z Ukochaną Osobą?

Zmieniając temat... no nudzę się jak Połówek się gdzieś tam po świecie włóczy. Nudzę się przeokropnie. Nie potrafię się nudzić. Tylko w jednym miejscu nuda mimo zmniejszonej ilości doznań nie istnieje i jest to morze i plaża. Tam mogę siedzieć, kontemplować, okiem tylko mrugać godzinami i nigdy się nie nudzę. Ale teraz potrzebuję czuć upływ czasu, najlepiej mierzalny widocznym progresem. O tym co poniżej możemy chyba powiedzieć, że jest widoczne ;D Ale do tego zaraz wrócę... 

Nuda i brak pomysłów na dziewiarskie projekty to jeden z tych momentów, kiedy można mnie zastać podczas sprzątania, którego fanką nie jestem. Oczywiście sprzątam regularnie, ale bardziej z poczucia obowiązku niż dla przyjemności. Pisałam Wam ostatnio, że szukając pomysłu posortowałam ciuchy na te, co "jeszcze założę",  "pewnie nie założę" oraz "nigdy przenigdy - po co Ty to trzymasz?!". Poszło całkiem sprawnie i jakoś nie miałam wyrzutów sumienia rozstając się z niektórymi rzeczami. Zapewne nie bez znaczenia było to, że potrzebowałam zrobić miejsce na moją ciągle powiększającą się kolekcję swetrów. Oto ona: 

Jedyne 18 sztuk, w tym 7 kardiganów, 3 golfy, 1 tunika, 1 sukienka... I wszystkie dostąpiły zaszczytu wystąpienia na blogu...

I takie moje całkiem niewinne pytanie, załóżmy, że już powoli zaczynam rozmyślać co zrobię, jak tych swetrów będę mieć za dużo... Co Wy w takiej sytuacji robicie? bo przyznam się szczerze, już powoli zaczynam odczuwać mały dyskomfort... Okazuje się, że buty i torebki są mi do życia zbędne w ilościach: "na każdą okazję", ale swetrów nigdy dość...;D

Wracając do tematu chemicznego kucharzenia.. te informacje traktujcie proszę ku przestrodze. Błękit, ładny czy nie, można się oczywiście posprzeczać. Mnie się osobiście nie podoba... Ale Połówek lubi. Marchewka z chabrowym błękitem to połączenie jak dla mnie idealne. Ale mój błękit miał być:

• bardziej stalowy
• bardziej stonowany
• bardziej melanżowy
• mniej niebieski
• lepszy...

No ale nie wyszło, a przynajmniej nie tym razem. Farbowałam 4 motki na raz, ciężko było je wybarwić, podczas farbowania użyłam kilkanaście przeróżnych błękitów, niektóre były blade, inne ciemniejsze, stalowe, szare, turkusowe, zielonkawe, itp itd. Bawiłam się świetnie i... prawdopodobnie już na tym etapie wcierania w wełnę barwników mogłam ją subtelnie tym masowaniem sfilcować na mokro...

Ale to nie koniec bajki... żeby nie było tak pięknie postanowiłam te 4 motki w garze gotować zamiast do mikrofali dać, ale to nie byłoby problemem, gdyby nie fakt, że postanowiłam ciupkę wodę kolorami doprawić... i dodałam czarnego barwnika - dla uzyskania szarości i ... nosz kurcze blade, tego niebieskiego jeszcze! a po co? no nie wiem po co!

Koniec końców barwnik wchłonął się błyskawicznie, wełna zamiast przejść jest prawie jednolicie niebieska, i najchętniej posmarowałabym ją na jakiś... no nie wiem, ładniejszy niebieski? jakieś pomysły???

Marchewka powstała kompletnie inaczej. Chciałam się pobawić w efekt ombre, i udało się, minimalnie, stopniowo zanurzałam motek w garze z barwnikiem, wyciągałam i znów zanurzałam, aż w końcu wrzuciłam cały. Efekt końcowy bardzo mi się podoba, choć nie wiem czy widać na tym zdjęciu cokolwiek innego poza tą rażącą marchewką. 

Za wszelkie rady i porady jak nie filcować wełny podczas farbowania będę bardzo wdzięczna!

Za pomysł jak to zrobić, żeby złagodzić ten niebieski - będę po rękach całować. Kolory dostępne na ten moment w moim zestawie małego chemika to: czerwony, różowy, czarny, niebieski i żółty. Dodam tylko, że nie chciałabym całkowicie przefarbować, a co najwyżej podrasować, ztunningować  ;D

Z góry dziękuję!