Przepoczwarzenie dywanowe oraz czytadełko.

W głowie mi się poprzewracało, na stole dywan docelowo podłogowy sobie leży... ale albo to dywan musiał na stole zlec, albo moja ukochana "książka" musiałaby na podłodze wylądować, a na to nie pozwoliłabym nigdy w życiu ;)

Jak widzicie - dywan zszedł sobie z maszyny i poleguje, a dokładniej to czeka na obróbkę ręczną, czyli igło - nitkową. Nie wiem czy za to się dzisiaj zabiorę, ponieważ namachałam się... gdybym tak dziennie przeplotła przez maszynę kilka dywanów, no dobra, jeden ale od początku do samego końca - talię miałabym jak osa. Ręce mnie bolą od trzymania rąk w górze, oczy od wypatrywania supełków, które zresztą i tak się wzięły i jakimś cudem przedostały do splotów, mimo uważnego ich wypatrywania (oznaczać to tylko może, że o wizytę u okulisty się prosi na gwałt, znaczy się na badanie ;) ).

Szczerze powiedziawszy to mam ochotę się zaszyć z herbatka w ręce pod ciepluchnym kocykiem i poczytać. A ponieważ czytać lubię, to się z Wami chętnie tym, co czytam podzielę, przyłączając się z radością do akcji pomysłu Maknety pod jakże jasnym i klarownym tytułem: Wspólne dzierganie i czytanie.

A czyta się u mnie wcale nie jedną książkę, a kilka na raz. Jakoś tak mam, że nie potrafię, podobnie jak z projektami dziewiarskimi, skupić się tylko na jednej książce od jej początku do końca. Czytnik elektroniczny (dżizas, jaka nazwa!) poniekąd mi to ułatwia, wszystkie książki w jednej podręcznej "książeczce", które dzięki jednemu "klik" otwieram na stronie, na której uprzednio zakończyłam czytać. Wszystko pod ręką, a już jego największą zaletą jest to, że mimo iż nie mieszkam w Polsce mam dostęp do prawie wszystkich książek, na jakie mam ochotę. Pamiętam jak Połówek zakupił to urządzenie, "diabelskie" krzyczałam," nie tknę tego, prędzej oślepnę", a teraz, całkowicie przejęłam, mężowi zabrałam i nie wyobrażam sobie już życia "bez". Choć jak wprawny czytelnik z pewnością zauważy - ślepnąć już powoli zaczynam... 

Ale nie o czytniku miało być. Jedna z książek, którą aktualnie podczytuję wieczorami jak już zakończę dziewiarskie prace, bo czytać i dziergać jednocześnie nie potrafię, to chyba najnowsza powieść Emily Griffin: "Siedem lat później", choć nazywanie jej powieścią to zdecydowanie nadużycie w tym przypadku. Ot, czytadełko do poduchy, bezstresowa i odmóżdżająca lektura, w sam raz na wieczór by tuż przed snem parę stron przeczytać i bez żalu zasnąć. Bo taka jest ta książka, niewciągająca, niby o miłości, niby o zdradzie, ale jakoś brak jej poczucia humoru czy jakiegoś faktycznego dramatu. No dobra, przekroczyłam połowę i wciąż czekam na jakąś akcję... może dziś coś mnie w niej porwie właśnie :)

Ach, i jeszcze kilka fotek z placu boju dywanowego. Ponieważ gdy zakończyłam dziewiarsko-maszynowe prace nad dywanem zastały mnie egipskie ciemności - zdjęcia z automatem, kiepskie, ale bałam się, że do jutra dywanik w tej formie może nie dotrwać, a koniecznie chciałam go Wam pokazać jak wygląda po ściągnięciu z maszyny. To tak się prezentuje w fazie poczwarkowej, z przepruciem zielonym pośrodku (bez obawy, to zniknie ;) )

I oczywiście Szanownego Pana i Władcę nie trzeba było namawiać na testowanie... ;)

O dziwo nawet raz nie drapnął, może ten dywan przetrwa dłużej niż wszystkie dziewiarskie tkaniny w naszym domu ;)

To znikam zaplątać się w cieplutką wełenkę i oddać się poszukiwaniom dramatu w mojej książce, Wam życząc spokojnego wieczoru.