Finito w akcji.

Brazylijskie Malabrigo nareszcie się doczekało.. A jak dobrze wiecie naczekało się baaardzo długo, sama nie wiem ile razy już o nim wspominałam i w jakich konstelacjach Wam pokazywałam. Jest to jedna z tych włóczek, które krzyczały do mnie głośno, ale chyba w niezrozumiałym dla mnie języku.

 Ach! te wełny z "Emem" na przedzie...nie mają sobie równych, co z tego, że będzie się pewnie ekspresowo mechacić, skoro bajecznie się go przekłada na drucikach, eksploduje barwami z każdym nowym rzędem i oczkiem, i cieszy mnie ogromnie, że pomimo eksperymentalnej jak dla mnie formy wszystko jak do tej pory układa się zgodnie z moim życzeniem. 

Zasadniczo nie potrafię Wam powiedzieć co z niego ostatecznie powstanie, wstępny zamysł jest, fason w sumie już został wybrany, ale czy się uda? Tego nie wie nikt..

Na razie cieszę się jak dziecko z każdego nowego napoczętego moteczka i mimo obaw, że nie pogodzę ze sobą tych przeróżnych w odcieniach precelków pozwalam im siebie samą zaskoczyć... I jak do tej pory jeszcze nie prułam ani razu! 

Trzymajcie zatem kciuki, żeby tak było do samego końca!

Odinek mieszka z nami, choć jako prawdziwy posiadacz kota powinnam raczej rzec, że pozwala nam ze sobą mieszkać - już parę ładnych lat. Mimo upływu czasu i pozornego dostojeństwa, które objawia się przedłużającymi się drzemkami, humorami i momentami przerywanym fochem na cały świat, budzi się w nim czasem kociak tak słodki jak w tych dniach, gdy jako mała ruda kulka przekroczył próg naszego domu.

Niewiele potrzebuje do radości - tak jak mamusia ;) - wystarczy mu sznurek! właściwie to byle jaki, taki nawet z akrylem może być, byle tylko się ruszał ;)

A jak do drugiego końca sznurka doczepić Połówka to zabawa trwa do upadłego.. i tak właśnie wygląda:

Życzę Wam twórczego i słonecznego weekendu!