Reflected Lines by Suvi Simola

Już jakiś czas temu pisałam Wam o projekcie pasków-nie-pasków...  (klik i klik) Dziś mogę i chcę Wam coś więcej o nim napisać. Ponieważ projekt doczekał się kompletnej realizacji, co przy ostatnich moich zmaganiach z UFOkami wydawało się być kompletnie niemożliwe, a jednak - zakończyłam go, i to z sukcesem (co oznacza, że nawet nitki skrupulatnie pochowałam), obfotografowałam pierwsze oficjalne noszenie i na dokładkę, już usłyszałam komplementy! No tak to ja mogę dziergać :)

Wzór to Reflected Lines autorstwa Suvi Simola, piękny, prosty, wspaniale rozpisany wzór. 

A poniżej kilka mikro gestów, którymi zazwyczaj obdarowuję Szanownego Fotografa :) Bez nich nie ma udanej sesji... zasada jest jedna, im bardziej Połówek mnie rozdrażni, tym ładniejsze zdjęcia - ktoś z Was podejmie się wytłumaczenia tegoż zjawiska? ;)

I na koniec, nie dalej jak kilka dni wstecz, jeszcze przed bliskim spotkaniem z kosiarką do włosów (tak! wiosna jak co roku, zmusza mnie do mniej lub bardziej udanych eksperymentów z włosami) Połówek zabrał mnie na wiosenne na ławce dzierganie. Zdjęcia co prawda robione telefonem, ale radość widać, co nie? :)

Na wiosennym na ławce dzierganiu nie mogło zabraknąć Inky, zapakowanej do ukochanej dziewiarskiej Torebuni (Kasiu, mam kilka pomysłów na ulepszenie tegoż prototypu :) ).

Po kilku rządkach (jedyna słuszna jednostka czasu znana każdej dziewiarce! ;)) zapakowałam udzierg do Torby i wspólnie z Połówkiem wyruszyliśmy na zwiedzanie miasta Frankfurt! ach, pięknie było :) 

Pogoda była cudna, miasto piękne... i nawet przytrafiła mi się pewna śmieszna sytuacja. Wprawne oko zauważyło z pewnością, że miałam na sobie "Streeta" (testy mają się ku końcowi, więc zainteresowanych tym sweterkiem, proszę jeszcze o chwilkę cierpliwości), popijając sobie słodziutka kawkę z hamerykańskiej sieciówki, paplając coś bez sensu (bo ja inaczej nie potrafię, jak się zrelaksuję) na tematy niewątpliwie bliskie każdej dziewiarce (biedny Połówek! ;) ) poczułam raptem przeszywający na wskroś wzrok jednego z przechodzących panów, wiek - powyżej 60, uroda wskazująca na pochodzenie z krajów azjatyckich. Wzrok ten niczym skaner przesuwał się po szczegółach - uwaga, nie urody mojej! nie że ja sobie o sobie myślę, żem piękna i na to zasługuję... ale wzrok tegoż pana ślizgał się po detalach swetra! poważnie! zlustrował mi te kieszonki z przodu jakby miał jakiś skaner w oczach, a potem, jak już nas minął to samo zrobił z tyłem swetra i moimi plecami :O No nie powiem... zdziwiłam się bardzo, ponieważ po mężczyźnie to ja się raczej spodziewałabym lustracji krągłości i krzywizn kobiecego ciała, a nie skupienia wzroku na ciuchu! No ale dobrze, Połówek stwierdził po chwili refleksji - "zeskanował, skopiuje pomysł, jutro we wszystkich sieciowych sklepach o nazwie dwuliterowej z "C" lub "H" na przedzie pojawi się podobny sweterek"...haha.. :)

A Wy jak myślicie, to jest możliwe? czy to już moja/nasza dziewiarska paranoja jest? 

Ściskając Was z zzieleniałego ostatnio wiosennie zakątka mojej dziewiarskiej krainy pozdrawiam 

i życzę miłego weekendu!