Dzierganiowe zakątki.

 Jak tylko zobaczyłam na jaki wspaniały pomysł wpadła Pimposhka ( klik ) wiedziałam, że to będzie strzał w dziesiątkę! Trochę to jednak trwało zanim sama się sobie dałam namówić na to by wziąć w tej zabawie udział. Poniekąd niekończące się prace wykończeniowe nad dywanem skutecznie mi termin w czasie odsuwały. Na szczęście Pimposhka postanowiła podsumowanie w czasie odsunąć i na mnie też poczekać (dziękuję Ci bardzo!) Dywan się miał zatem szansę wykończyć, a zatem proszę, oto "Dzierganiowy Zakątek nr1 ".

Na tej kanapie siedzi leń.. a właściwie to dwóch (Kota i Połówek), bo ja to wiadomo, że jak już usiądę to tylko pracuję, może pot się ze mnie nie leje i hektolitrów płynów nie spożywam, ale kilometry sznura  to już do tej pory na pewno przez paluszki przepuściłam.

Można powiedzieć, że każdy z domowników ma swoje ulubione miejsce na tym narożniku. A teraz patrzymy na zdjęcie poniżej (prawy dolny róg) - na pierwszym miejscu kocyk w paski, tam zazwyczaj swe zrudziałe ciało i duszę pokłada Kota, podusia znajdująca się w pobliżu torebuni, zaprojektowanej i uszytej przez Bee  (klik) to mój ratujący zbolałe krzyże podplecnik, czyli tam zasiadam ja, na końcu - Krasnalowa Podusia Połówka, na której od czasu do czasu Tenże pochrapuje śniąc o borach i grzybkach ;).

W tym Zakątku dzierga się właściwie wieczorami i dla przyjemności. Prawdziwa bowiem "robota" odbywa się tu:

To tu, na tym krześle, jak mnie tylko wena raczy odwiedzić, spędzam kilogodziny... Ale na co dzień ten pokoik to tak sobie czyściutko nie wygląda, o nie... najwięcej dobroci zlega zazwyczaj na podłodze, tam też zlegam i ja, z książką, podplecnikiem (który na ten czas staje się pod...yyy... powiedzmy pufą ;) ) z pisiadełkiem i sznurami w przeróżnych konfiguracjach. Potem jednak z tej powierzchni ziemnej wspinam się na wyżyny (krzesłowe) odpalam dziewczynę/y i śmigam - prawo - lewo - prawo - lewo... i tak dopóki mi się sznurek nie skończy, bo wtedy to się na nawijarkę przerzucam..

Powyżej (lewy górny róg) - szufladowe "przydasię", w którym na najwyższym piętrze zazwyczaj spoczywa Rudy Leń. Jak widać wtórne wykorzystanie papieru - tzw dziewiarski recycling, w pełnej krasie - druga od góry szuflada. W trzeciej - narzędzia tortur maszynowe, części maszyn, które czekają na swoje pięć minut pracy. Na parterze skrawki, próbki, sznurki... bo na pewno się kiedyś przydadzą (?) ;)

Środkowe ujęcie to książeczki, instrukcje, karty poradniki, dziewiarskie i nie tylko, i ulubione lektury w języku ojczystym zwożone regularnie tuż po każdej wizycie w ojczyźnie.

Koszo-czapka pleciona - mimo swego rozkraczenia swój cel spełnia elegancko (no dobra, pod warunkiem, że się do ściany przytula, bo inaczej tooooo...bęc!)

A co jeszcze w tej pracowni się dzieje? Podążaj teraz za krzesłem - piszę się blog oraz maile, dzieje się elektronicznie albo na karty. Dużo się w tym Zakątku roboczym już podziało i mam nadzieję jeszcze się twórczo i dziewiarsko podzieje.

Lubię ten mój Zakątek, choć zabałaganiony, niespójny i nieuporządkowany bywa często.

Ale co ja będę - Mój ci on! :)

Gorąco Was Kochani pozdrawiam i słońca życzę!

Asja