Stare już było.. i se nie wrati, ale nowe się zacznie...

Zamilkłam na chwilkę w te ubiegłoroczne święta.. bo dziś już mamy Nowy Rok, czyli jakby prawie rok mnie tu nie było? ... 

Dawno nie miałam jednak w blogowaniu tak długiej przerwy jak ostatnio. I szczerze powiedziawszy nie mam kompletnie nic na swoje usprawiedliwienie.. Świąt nie lubię generalnie, i tak samo jak w ubiegłym roku tuż przed gryzłam i kąsałam już na odległość. Szczęśliwie Połówek ma już całkiem bogaty wachlarz zachowań mnie wyciszających, więc z impetem, tuż po swoim kilkudniowym wyjeździe wdrożył w życie plan, żeby świątecznego marudę z mojej głowy przepędzić. Skutek był dobry. W wigilię wszystko było co powinno, a przede wszystkim były dobre humory i mnóstwo kochanych pierogów kapuściano-grzybowych okraszonych bułką tartą i masełkiem... Mówiłam Wam, że jem już prawie wszystko? i mam się mimo tych eksperymentów kulinarnych całkiem świetnie! Chyba mogę powiedzieć, że pomimo listopadowych zawirowań zdrowotnych dotarłam do punktu, w którym mogę o sobie powiedzieć, że jestem zdrowa! :) 

Jakiś czas temu poczułam potrzebę zrobienia rocznego podsumowania tego, co się na łamach tego bloga w 2014 roku wydarzyło, ale poległam. Weszłam sobie na stare posty, przepadłam na rzecz samozachwytu (błagam, nie pytajcie mnie jak ja to wpadłam na Nelumbo, bo sama nie wiem... Połówek stwierdził, że ziemia też powstała z chaosu przecież.. coś w tym jest ;)), zadumałam się też trochę nad tym, co już za mną, i czego już drugi raz nie wymyślę.. i tak mi się smutno zrobiło.. Nie, nie będzie podsumowań, nie będzie rozliczenia. Ja jeszcze nie skończyłam, ja sie dopiero rozkręcam. Chcę więcej, chcę mocniej, chcę inaczej i bardziej świadomie w tym Nowym Roku pisać, focić, projektować. Wszystko chcę robić bardziej, mocniej, i świadomiej! 

Tyle, ile się wydarzyło w tym ubiegłym roku w moim życiu, w mojej z Wami dziewiarskiej przygodzie, nie sposób tego w żaden sposób podsumować. Zdobyłam ciut doświadczenia więcej, ciut wiedzy liznęłam, ciut wełny przerobiłam, a to wszystko w towarzystwie niezwykłych osób, ciepłych, serdecznych fascynatów sznura prawdziwego jak Ty. Przyjaciół na szczęście nigdy dość. Dziękuję zatem, że masz swój udział w mojej dziewiarskiej przygodzie! :)

Ale jest coś, co planuję niezmiennie na tym samym poziomie i niezależnie od wszystkiego, co mnie w życiu spotka, kontynuować - dzierganie, bo to już nie tyle hobby czy praca, co mój sposób na życie. Moja mantra, moja joga, moje warsztaty garncarstwa czy malarstwa, a nawet kulinarne.. wszystko w jednym i jedno we wszystkim. Moja największa miłość.. 

A oto co powstało całkiem niedawno, znów, w zespół z niezwykle pomocnym doradcą i zaopatrzeniowcem i fotografem w jednym - z Połówkiem:

Nic chyba dodać nie muszę.. No może poza tym, że to Rios od Malabrgio.. i wszystko jasne, prawda? :)

Czas jakiś temu pewna projektantka zadebiutowała pierwszą publikacją swojego projektu opublikowaną na łamach dziewiarskiego miesięcznika/kwartalnika.. i debiut ten był tak oszałamiający, że nie mogłam się opanować. Hania Maciejewska i jej czapa z Pompom'a skradła moje serce dokumentnie! i mam, z uszatkami, całkiem jak prawdziwa czołgistka, niezwykle uroczą, ciepłą, genialnie rozpisaną, cudownie ściągającą uwagę zazdrośnie spoglądających w moją stronę przechodzących pań, panów i dzieci czapkę!!! Kocham, naprawdę uwielbiam! noszę bez przerwy! ciągle, nawet w domu :D 

Uciachałam jej tylko pompona, a dokładniej nie starczyło mi odwagi na cięcie wełny nożyczkami... i pompona nie ma, ale i tak podoba mi się bardzo. Modyfikacji brak (po co poprawiać to, co jest genialne i perfekcyjne!), jedynie zrobiłam ją ciut krótszą. I tak sobie wyglądamy: Ja i moje (Hani) Into Trees:

W tym Nowym Roku nie przestawaj tworzyć, nie przestawaj marzyć, nie przestawaj chcieć, i dziergaj, bo wszystko prawie dzierganiem można załatwić. Jak jogą.. jak pływaniem.. :) Stresikom mówimy nie, niech rok 2015 będzie pełen marzeń, miłości i radości. 

I zdrowia! 

i tego życzymy Tobie i całej Twojej rodzinie! 

Asja i ich Dwóch (Połówek i Odisiek)