Los Hervideros

Los Hervideros to takie magiczne miejsce na Lanzarote, miejsce, w którym lawa spotkała się z morską wodą i tak zastygła.. przez tysiące lat regularnego otulania falami morskimi natura stworzyła niezwykłe miejsce, jaskinię przypominającą kształtem łuki tak znane nam w architekturze, a wszystko to otoczone jest czarną krainą zastygłej lawy.. Piękne i magiczne miejsce.. jedyne miejsce na wyspie godne tego swetra. 

Przedstawiam Wam zatem Los Hervideros:

Wzór dostępny jest tu:

Podczas tych zdjęć mieliśmy zachmurzone niebo i chyba tylko dzięki temu wytrzymałam w tym grubaśnym, jak na moje możliwości, swetrze. Wełna wykorzystana w tym wzorze to Połówkowa zdobycz, o bardzo przyjemnym składzie (30% kaszmir, 70 % wełna), kolorystyczny kameleon. Ma w sobie odrobinę mięty, odrobinę pistacji, ciut zakurzenia.. taki sam kolor kiedyś widywałam jak przygotowywaliśmy bukiety na zakończenie roku szkolnego dla nauczycieli, gąbka do bukietów, a właściwie twarde tworzywo do formowania kwiatowych kompozycji miało taki kolor.. Piękny, niby nie zielony, niby nie szary.. mój.. taki na granicy wysycenia idealnego, ciut więcej jednego barwnika i ta mgiełka, ten kurz unoszący się nad tym bajecznym kolorem by zniknął.. 

Sesja to kolejny raz napotkane twarze pełne zdumienia i zszokowania, no bo jak to, trochę wieje, ale chyba nie trzeba nosić takiego swetra na sobie? Ależ trzeba, jak się ma komu te zdjęcia pokazać :D Generalnie, choć wydawać by się mogło, że byliśmy w tym magicznym zakątku sami, było mnóstwo turystów, kilka autokarów, ale nie wiem co spowodowało, że na nasz widok robili dla nas miejsce i pozwalali wykonać parę zdjęć nie włażąc nam w kadr. Bardzo mili są turyści na Lanzarote :D 

O samym swetrze. To było szybkie dzierganie. Metoda na "C", wizja w głowie kompletnie niczym nie zaburzona, bezstresowe prawe naprzemienne z lewym, niczego nie poprawiałam, niczego nie prułam, po prostu jak w transie wydziergałam i jestem szczęśliwa, że takie swetry mi się czasem przytrafiają, uwielbiam tak od początku do końca ze wszystkim trafić, a po problemach z V-Aurorą bardzo potrzebowałam takiej odmiany. 

To już ostatni post z Lanzarote, ostatni udzierg, ostatnie tam wykonane zdjęcia. Szybkim tempem zbliżamy się w kierunku zaszronionych poranków, oblodzonych chodników i czerwonych nosków osmaganych mroźnym wiatrem. Miejmy nadzieję, że jednak nie tak szybko :D