Ja będę miał najlepszy sprzęt!

.. przysięgam, udławiłam się własną śliną, gdy tylko te słowa z ust szanownego Połówka padły.. Ale jak to? to mój Mężczyzna, tak wychuchany, wypieszczony, niedzielnymi kotletami z kapustką we środę rozpieszczany, chołubiony, drapany po pleckach, takie ma ambicje?! mieć lepszy sprzęt? i tyle.. ?!

Jakkolwiek by na to nie patrzeć, zdziwiłam się okrutnie.. ale dało mi to do myślenia.. czy ja jestem aż tak od Niego w tym postrzeganiu siebie i innych odmienna? Czy ja nie cierpię, bo koleżanka ma lepsze buty/torebkę/wisior/kieckę/samochód? no w sumie.. nie cierpię.. za samochodami czy innymi pojazdami (na przykład dwuśladowe, czarne, z chromowanymi elementami..ach!) z atrakcyjnym kierowcą za kierownicą wzbudzają we mnie czasem zachwyt (zwłaszcza te głośno ryczące!), ale żebym chciała mieć autko, jak ma moja znajoma.. czy ja wiem... a to może torebunia. Widziałam ostatnio taką jedną, piękną, wcale nie na moim ramieniu zawieszoną.. no fajniej by na moim wyglądała, to fakt, ale jakaś taka niepraktyczna się wydała, bo nijak nie potrafiłam sobie wyobrazić, że wpakuję do takiej druta, nie mówiąc już o dwóch, o kosmetyczce z akcesoriami, wymiennymi drutkami i innymi niezbędnymi gadżetami nie wspominając.. aaaa! no i jeszcze ze 3 motki wełny do tego, no i portfel, też by się przydał.. nie, torebki nie wzbudzają we mnie takich emocji. No to może kiecka... ja kiecek z reguły nie noszę, czyli też nie. A to może chociaż buty? czy ja wiem, czasem spotykam takie piękne butki, co to mają nosek idealny, nie za dużo kokardek, nie za wysoki obcas, nie za dużo sznurówek/ćwieków/plastiku i zazwyczaj widzę je niestety na cudzych nogach, ale żebym miała myśleć, że sobie lepsze znajdę? że moje będą superaśne, bo najmojsze i "HA!"..?

Czy ja wiem.. 

I nagle BĘC! i nagle BUM! siadłam przed komputerem, i ślina mi po brodzie pociekła.. włóczki, o bosze, ale jakie, chcę! chcę! chcę! nie lepsze, nie fajniejsze, takie chcę! Te o TEE!

A potem nagle drutki zobaczyłam, co się kręcą, w euti się chowają i tam sobie śpią, wszystko mają, świecą nocą, i nawet prawie same dziergają.. no chcę! 

O matko! ta książka, co to ma wszystkie wzory na świecie! ta ze schematami (jak ja nie lubię opisowych wzorów!) i ONA (jakaś ona hipotetyczna) je ma, wszystkie 3 części.. 

Musze ją mieć i ja.. nie lepsze, nie lepsiejsze nawet, tę właśnie.. 

I dochodzę do wniosku, że to jednak chcenie męskie od damskiego to się jednak różni. Czy oznacza to jednak, że ja jestem wolna od uczuć zazdości? Ależ skąd! 

To z zazdrości, choć ostatnio odkąd lżejsza jestem o magazynek żółci w sobie, mniej mnie ta ciecz zalewa, mniej muszę, mniej potrzebuję, no może poza zwyczajnym zdrowiem, bo tego to mi ostatnio brak. Ale jak zobaczę tę wełnę wyśnioną, te druty, te książki, te akcesoria, te zdjęcia z kolejnego spotkania dziewiarskiego na którym mnie zabrakło, to nie powiem, coś mnie pod prawym żebrem ukłuje i zmusza na chwilę do myślenia, że zrobię sobie wszystko lepsze.. Ale to tak na chwileńkę mnie tylko ukłuje, na sekundkę jedyną odmóżdży, zaleje i potem wszystko wraca do normy..

Co mnie cieszy i cieszyć nigdy nie przestanie, to poszukiwanie wzorów.. Macie tak? koleżanka coś fajnego zrobi, wydzierga, wymyśli, a ja ta bida, w internetach dniami i nocami siedzę w poszukiwaniu inspiracji i nic.. nie ma widu, nie ma słychu, nic ni ma :( 

A potem nagle, nie wiadomo skąd i jak, spada jak grom jasny z nieba TEN własnie wyśniony i wymarzony ścieg! ten piękny, najmojszy, najlepszy! Nikt takiego nie miał! Nikt! ...

I nagle świat się na kawałki rozpada, bo się okazuje, że ten ścieg już wszyscy znają.. ale chwilę człowiek się unosi nad ziemią i z dumy, i z własnego osiągnięcia fruwa..

Taki stan mi się czasem zdarza, i choć od niedzieli nie zrobiłam ni prawego ni lewego oczka, bo łapki mam klawiaturą zajęte, wewnętrzny spokój mnie ogarnia jak sobie pomyślę o robótce, która na mnie czeka.. bo jeszcze wierzę w to, że będę pierwsza, która go wykonała!

Tego oto ściega!

W całej tej śmiesznej sytuacji i wewnętrznej na temat własnych ambicji rozmowie o sprzęcie lepszym i najlepszym, przez całkowity przypadek powiedziałam Połówkowi, że "NIKT nie ma TAKIEGO sprzętu jak ON! i NIGDY miał nie będzie!"

Czym w zupełnie niezaplanowany sposób zdjęłam z siebie przez rzeczonego Połówka narzucone na barki moje embargo na nowe włóczki...

Może i Ty też na tym skorzystasz ;)

To lecę buszować po sklepach!

a Wam życzę miłego wolnego!