Berlin Knits 2015 - piątek, 15.05.

 Decyzja o naszym udziale w festiwalu w Berlinie zapadła bardzo spontanicznie i właściwie w ostatniej chwili. Nie śmiałam ciągnąć Połówka na dziewiarską imprezę, nie śmiałam nawet zapytać czy miałby ochotę tam mi towarzyszyć. Szczęśliwie, Połówek jak tylko się dowiedział o tej imprezie, zapałał niespożytą energią i na własną rękę zorganizował wszystko, od noclegów, po dojazdy, a już wisieńką na torcie była decyzja o zwiedzaniu Berlina z wody. Sabotowałam ten wyjazd okrutnie, ale Połówek po raz kolejny stanął na wysokości zadania i postawił mnie przed faktem dokonanym (i jak tu GO nie kochać!?)

Tak też się zaczęła nasza kilkudniowa przygoda w ciągłym ruchu, wśród bratnich dusz, klikających drucików, blasku fleszy i gwaru międzynarodowych dyskusji o sznurach, drutach i robótkach. Zapraszam Was zatem dzisiaj na krótki reportaż z pierwszej, nie do opisania słowami przygody z mocnym dziewiarskim tłem i jeszcze piękniejszym Berlinem widzianym z pokładu statku. 

W piątek 15 maja zjawiliśmy się w umówionym miejscu i wraz z tłumem dziewiarek i gwiazd świata dziewiarskiego wsypaliśmy się na pokład statku. Mimo niezbyt zachęcających prognoz pogoda dopisała wyśmienicie, słońce ogrzewało pysiaki, humory dopisywały wszystkim, a podany tuż po wejściu na pokład szampan rozgrzewał dodatkowo smagane wiatrem głowy. Emocji było sporo, nie, nie sporo, mnóstwo! Szczerze powiedziawszy nie bardzo wiedziałam na co mam patrzeć, na te wszystkie znane, choć nieznane mi osobiście, twarze dziewiarskiego światka, czy na fantastyczne widoki. Niestety, na pokład oprócz dobrego humoru wniosłam ze sobą też migrenę rozmiarów giganta, która dość mocno zepsuła mi większość tego magicznego wieczoru, ale i tak szczęśliwa jestem niezwykle, że miałam możliwość być tam, zwiedzić kawałek Berlina i nacieszyć oko i ludźmi, i dziewiarstwem najwyższych lotów. 

Tak nas oznakowano podczas wpuszczania na pokład - dostaliśmy po jednej smyczce, plakietce oraz kieliszku szampana... raj, prawda? a to dopiero początek!

Widzicie ten tłum na krzesłach? i ten tłum na lądzie ? - ten tłum za chwilę do nas dołączy! :)

Są takie miejsca, których widok zapierał dech w piersiach...

Słoneczna pogoda wyciągnęła liczne, biesiadujące na lądzie towarzystwo, ale też zobaczcie co na pierwszym planie - cudne sweterki (nie trzeba było nikogo namawiać do prezentacji noszonych sweterków czy szali) i druciki w łapkach! Byłam chyba jedyną osobą na pokładzie, która nie zabrała ze sobą drutów! ;)

Jedno miejsce szczególnie mnie urzekło.. kiedyś TAM właśnie zrobimy sesję zdjęciową projektu, muszę tylko nad nim pomyśleć ;)

Wiecie o tym, że jestem fanką contiguousa? Wiecie na pewno! Ale w życiu nie podejrzewałam, że będę miała zaszczyt poznać osobiście Twórczynię i Pomysłodawczynię tej konstrukcji, czyli Susie Myers znaną  pod pseudonimem SusieM! A jednak! A to wszystko dzięki naszym mężom, otóż Mąż Susie, Ted (z aparatem w ręce na poniższym zdjęciu) zaczepił mojego Połówka i po chwilowej konwersacji przedstawił nam swoją żonę! ja zdębiałam kompletnie! Dawno nie poznałam tak ciepłych i serdecznych ludzi, nie! to nieprawda, na festiwalu tylko takich można było poznać! :) 

Na powyższym zdjęciu jest też i inna, bardzo bliska mojemu sercu osoba, której chyba nie muszę przedstawiać ;) 

Wycieczka promem trwała ponad 3 godziny! w tym czasie mieliśmy możliwość podziergać w wyjątkowym towarzystwie, porozmawiać, nacieszyć oko wspaniałym Berlinem, cudnym zachodem słońca i budynkami skąpanymi w jego płomiennym świetle, mogliśmy też się najeść i opić do syta ;) Był to zdecydowanie czas magiczny, który chłonęłam na bezdechu, każdą komóreczką mojego ciałka i szczęśliwa jestem, że mogłam tam być! 

Wieczór ten to początek naszej dwudniowej przygody na festiwalu, przygody szczególnej, wyjątkowej, bogatej w niezwykłe spotkania, wspaniałe dyskusje, pełne śmiechu i łez, aż brzuszki bolały. Tak miało być i tak właśnie było! 

Więcej opiszę Wam w kolejnych postach, bo mam jeszcze trochę do pokazania i opowiedzenia! 

Póki co żegnam się z Wami, uciekam pod kołdrę, ponieważ oprócz bogactwa wspomnień przywieźliśmy też jakiegoś koszmarnego wirusa, z którym oboje z Połówkiem się zmagamy. Miejmy nadzieję niebawem wyjdziemy na prostą. 

Aaaaa... i jeszcze jedno, jakiś czas temu miałam przyjemność pobajdurzyć z fantastyczną Terezą, Czeszką, która na swoim blogu publikuje bardzo ciekawe rozmowy z projektantkami i dziewiarkami (jak do tej pory były to same kobiety!) i dziś ukazał się na jej blogu post, w którym miałam szansę się uzewnętrznić. Zapraszam Was zatem gorąco do lektury:

Let me introduce... Asja Janeczek

zbiór wszystkich wywiadów publikowanych na blogu Terezy: tutaj

Ściskam Was serdecznie i do następnego razu (już niebawem!)