Lukrecja

Niektóre wełny przemawiają wyraźnie i bez zgrzytów. Niektóre wełny przerabia się bez zająknięcia, suną po igłach nieprzerwanie i nie wymagają uwagi. Niektóre wełny mają w sobie tego cosia, ta z pewnością go ma! Pisałam Wam już o tym, że w tym sweterku pierwszy raz od początku do końca zmierzyłam się z nową dla mnie techniką dziergania zwaną Contiguousem, i pokochałam ją. Może to dlatego, że bawiłam się dziergając ten sweterek bezustannie. Nie było żadnego prucia, momentu zawahania, była tylko ogromna przyjemność przekładania oczek z jednego drucik na drugi. I nawet guziki, które zazwyczaj dostarczają mi zmartwień tym razem okazały się dla mnie łaskawe.. 

Dziergając ten sweter całkowicie dałam się porwać "Rodzinie Borgiów", farbując motki słuchałam historii Lukrecji i jej rodzeństwa. Możliwe, że te obrazy, które dzięki porywającej lekturze przewinęły się przez moją głowę, nie były dla ostatecznego wyglądu tego projektu bez znaczenia... 

Uwielbiam go! za kolor, za fason, za guziki, za dekolt, za dziurki pokazujące ciut, za opadający tył, za całokształt. 

Mój Ci on! a tak sobie razem wyglądamy: 

Pokazuję go dziś, ponieważ własnie zakończyłam pracę nad matematyczną stroną wzoru. Praktycznie pewne jest zatem, że na dniach powstanie pierwszy szkic wzoru, który już niebawem, będzie i dla Was dostępny. 

Zmykam zatem do pracy..trzymajcie kciuki!